25 Ιουνίου 2007

Polonnaise...

















































Η δεύτερη πιο δημοφιλής ερώτηση στο F.A.Q. "Πολωνία" αφορά στις Πολωνίδες, για τις οποίες και θα μιλήσουμε σήμερα. Κατά ένα περίεργο τρόπο, κι εδώ -όπως και στο θέμα της γλώσσας, το οποίο αναλύσαμε σε προηγούμενο μάθημα- η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που συναντώ έχουν παγιωμένη άποψη για το ζήτημα:
"...άρες οι Πολωνίδες, έ;
" Το "...αρες" δεν το χρησιμοποιώ διότι ντρέπομαι να γράψω "μουνάρες", αλλά διότι πράγματι ποικίλει. Ξεκινά από "κουκλάρες", ας πούμε, και τελειώνει στο "μουνάρες", περνώντας από το "γυναικάρες", "γκομενάρες" κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση πάντως μιλάμε για άρες, χωρίς τις μάρες και τις κουκουνάρες απαραιτήτως.
Για κάποιον ανεξήγητο και μεταφυσικό λόγο, οι Έλληνες πιστεύουν ακράδαντα ότι βορείως της Βαλτικής και ανατολικώς του Όντερ υπάρχουν πολλά, μεγάλα εργοστάσια τα οποία παράγουν ασταμάτητα άρες. Όπως, ας πούμε, οι Γερμανοί παράγουν Μπε Εμ Βε, οι Ιταλοί Αρμάνι και οι Σαουδάραβες πετρέλαιο, έτσι οι ανατολικοί παράγουν άρες. Όπως και οι Σκανδιναυοί άλλωστε, τα εργοστάσια των οποίων όμως παράγουν και Σάαμπ (για να ρίχνεις την άρα), αλλά και Νόκια (για να την παίρνεις τηλέφωνο), καθώς και Λέγκο (για να παίζουν τα παιδιά που θα κάνεις μαζί της).
Αυτό συμβαινει διότι οι Σκανδιναυοί είναι προχωρημένοι άνθρωποι και γνωρίζουν από μάρκετινγκ.
Ας επανέλθουμε όμως.
Είναι οι Πολωνίδες άρες;
Αν πρέπει να δώσω μια συνοπτική απάντηση, θα πω ότι γενικώς ναι, είναι άρες, όταν είναι μικρές.
Ίτσες δηλαδή.
Και φυσικά αυτό συμβαίνει λόγω γονιδίου, το οποίο βοηθάει πολύ και το οποίο "ζωγραφίζει" ψηλές, αδύνατες, ξανθές και όμορφες γυναίκες.
Στην πορεία όμως τα πράγματα χαλάνε κάπως, αφού μεγαλώνοντας οι γυναίκες εδώ είναι συνήθως πολύ φτιαγμένες, πολύ κουρασμένες, πολύ αγριεμένες ή απλώς πολύ παντρεμένες, ή πολύ χωρισμένες.
Οι Πολωνοί παντρεύονται πολύ νωρίς, κάνουν παιδιά πολύ νωρίς και χωρίζουν νωρίς, αλλά σε πολλές περιπτώσεις όχι αρκετά νωρίς. Όχι αρκετά νωρίς για τη γυναίκα τουλάχιστον...
Επίσης ισχύει σε μεγάλο βαθμό το "η καλή νοικοκυρά ειναι δούλα και κυρά", με πολύ μικρό ποσοστό εργαζόμενων γυναικών, ή μάλλον για να το πω ακριβώς όπως είναι, πολύ μικρό ποσοστό γυναικών που κάνουν καριέρα. Μια γυναίκα, λοιπόν, η οποία δεν έχει άλλο κίνητρο στη ζωή της, εκτός από το να μεγαλώσει τα παιδιά που έκανε στα 16 της, επειδή η Καθολική Εκκλησία απαγορεύει τη συμβίωση, δεν είναι πολύ εύκολο να διατηρηθεί όμορφη για καιρό.
Ένα άλλο θέμα είναι ότι οι γυναίκες στη συγκεκριμένη χώρα -και όχι μόνο- υποφέρουν από το σύνδρομο του "φοράω μόνο μαύρο, γκρι και καφέ"- που άφησαν πίσω τους 50 χρόνια σοσιαλισμού. Ο οποίος σοσιαλισμός ήθελε όλους τους ανθρώπους ίδιους, τιμωρούσε την φαντασία και την διαφορετικότητα και καταπίεζε οποιουδήποτε ειδους μοδάτη αντίληψη στο ντύσιμο και την εμφάνιση. Έτσι, ακόμα και σήμερα, λάχιστες είναι οι γυναίκες που τολμουν μια "μοδάτη" εμφάνιση και ακομα και τα νεαρά κορίτσια στην πλειοψηφία τους είναι ντυμένα σαν να έχουν βγει βόλτα με το οικοτροφείο.
Όταν ρώτησα μια Πολωνίδα γιατί φοράει μόνο σκούρα χρώματα, μου απάντησε ότι το μαύρο χρώμα τραβάει τον ήλιο (τον ποιόν;) και έτσι σε κρατάει πιο ζεστό το χειμώνα.
Τρομερό! Δηλαδή από τους μείον 20 που είναι συνήθως η θερμοκρασία το χειμώνα, ανεβαίνει στους μείον 19 και τρία τέταρτα επειδή φοράς μαύρο που ΘΑ τραβούσε τις ακτίνες του ήλιου ΑΝ υπήρχε ήλιος κατ' αρχήν...
Μετά από αυτή την απάντηση απέφυγα να την ρωτήσω γιατί όλα της τα ρούχα μοιάζουν σαν να είναι ραμμένα με το ίδιο πατρόν από την Μπούρντα του 1975...
Όλα τα παραπάνω βέβαια ισχύουν για τις καθημερινές γυναίκες, αυτές που συναντάς στο δρόμο στις 11 το πρωί, ας πούμε, να πηγαίνουν για ψώνια, βόλτα, ή στη δουλειά τους. Αυτές που βλέπετε στις φωτογραφίες.
Διότι υπάρχουν και οι άλλες... Τα κομάντα, που είπε κι ένας φίλος, όταν εισέβαλλαν δύο το πρωί στο κλαμπ. Αυτές βέβαια δεν θα τις δεις ποτέ στις 11 το πρωί στο δρόμο, διότι δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να σηκωθούν από το κρεββάτι στις 11 το πρωί. Εκτός αν τους το ζητήσει αυτός που πληρώνει τα Φερέ, τα Ερμές και τα Καβάλι. Το οποίο και πάλι είναι δύσκολο, διότι αυτός στις 11 το πρωί είναι στο γραφείο του και μιλάει στο τηλέφωνο με τη γυναίκα του...
Αυτή η κατηγορία γυναικών είναι τόσο όμορφες που πραγματικά σου κόβουν την ανάσα. Είναι όμορφες και αποφασισμένες. Είναι επαγγελματίες. Δεν έχει σημασία σε ποιά κατηγοιρία... Σύζυγοι, ερωμένες, πόρνες... Πάντως επαγγελματίες. Έχουν πλήρη επίγνωση της ομορφιάς τους και την χρησιμοποιούν ανάλογα. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις εδώ πραγματικά όμορφη γυναίκα που να κάτσει να ασχοληθεί με τους κοινούς θνητούς. Αυτό το είδος απλά δεν υπάρχει. Εκτος αν πας στην επαρχία, σε καμία πόλη που δεν έχει φτάσει ακόμα η τηλεόραση για να τις κάνει να θέλουν να φύγουν, ή ο σιδηρόδρομος για να μπορέσουν να το κάνουν...
Τι να σας πω λοιπόν; Είναι άρες οι Πολωνίδες; Νομίζω ότι είναι ωραίες γυναίκες, αλλά για να σας πω την αλήθεια μου, μάλλον εσείς στην Ελλάδα ξέρετε καλύτερα, αφού οι ωραιότερες νομίζω ότι έχουν έλθει εκεί...

Υ.Γ.
Το www.dedoussi.blogspot.com ως γνήσιο κοπρόσκυλο που είναι, βαρέθηκε και πάει Ελλαδίτσα για λίγες μέρες. Επιστροφή την άλλη Τρίτη.
πολλά φιλιά.

22 Ιουνίου 2007

Το μικρο σπιτι στο λιβαδι...

Σε πείσμα του καιρού -και των καιρών γενικότερα- πάμε για Σ/Κ στο μικρό σπίτι στο λιβάδι...



Γι αυτό και ντυθήκαμε ανάλογα...



Μπορεί οι βροχές να μας τη σπάνε, να όμως τι ομορφιές δημιουργούν...



Ο.κ., δεν έχουμε θάλασσα, έχουμε δάσος όμως...



Και άπειρο χώρο για παιχνίδι...



Καλό Σ/Κ!

20 Ιουνίου 2007

Let me be your teddy bear...



Białistok, 18.06.2007

19 Ιουνίου 2007

In Suberbia...

-"Καλημέρα"
-"Καλημέρα"
-"Έτοιμο το πρωινό..."
-"Πού είναι η πράσινη γραβάτα μου;"
-"Μαμά, μετά το σχολείο να πάω στην...;"
-"Άσε μου λεφτά, θα έλθει ο κηπουρός..."



-"Πάλι άργησα γαμώ το..."
-"Μη βρίζεις μπροστά στα παιδιά..."
-"Συγνώμη αγάπη μου..."
-"Θα αργήσεις σήμερα;"
-"Μαμά, που είναι η ρακέτα του τένις;"
-"Μα που έβαλα πάλι τα κλειδιά μου;"



-"Θυμήσου να πάρεις και φράουλες μαμά..."
-"Και οδοντόπαστα..."
-"Κάνει ζέστη έξω;"
-"Ίσως αργήσω λίγο. Μη με περιμένεις για φαγητό..."
-"Πρέπει να μιλήσουμε για τις διακοπές..."
-"Εγώ δεν έρχομαι μαζί σας... Θα πάω με τους φίλους μου φέτος"
-"Ονειρέψου..."



-"Φεύγω. Φιλιά."
-"Το πορτοφόλι σου ξέχασες πάνω στο τραπέζι..."
-"Μην ξεχάσεις να πάρεις την μπέιμπι σίτερ για την Παρασκευή το βράδυ..."
-"Είμαι μεγάλος. Δεν χρειάζομαι μπέιμπι σίτερ πια..."
-"Ονειρέψου..."
-"Φεύγω. Άργησα..."
-"Γειά σου μαμά..."



-"Καλημέρα κυρία. Από που να αρχίσω σήμερα;"
-"Από την κρεββατοκάμαρα του μικρού. Τα έχει κάνει χάλια πάλι..."
-"Σας έφερα τη λίστα των καθαριστικών για το σούπερ μάρκετ..."
-"Ναι, θα πάω σε λίγο..."
-"Μην ξεχάσετε να πάρετε γυαλιστικό για τα παρκέ..."
-"Όχι, πώς μπορώ να το ξεχάσω..."
-"Α, ναι. Η ... που δουλεύει στους ..., μου είπε ότι χωρίζουν. Τι κρίμα. Τόσο αγαπημένο ζευγάρι...'
-"Ναι... Κρίμα.."



-"Έλα, θα πάμε για καφέ σήμερα;"
-"Μπα, δεν προλαβαίνω..."
-"Σιγά μωρέ που δεν προλαβαίνεις. Τι έχεις να κάνεις;
-"Ψώνια, θα έλθει και ο κηπουρός..."
-"Ωραίος ο κηπουρός; Αν είναι να έρθω σπίτι σου..."
-"Άσε με ρε ... Δεν έχω όρεξη..."
-"Καλά, θα σε πάρω μετά που θα έχεις ηρεμησει..."



-"Έλα, εγώ είμαι πάλι. Ξέχασα να σου πω για τους ... Χωρίζουν. Άκου να δείς..."
-"Ναι, το ξέρω. Μου τα πρόλαβε η καθαρίστρια..."
-"Καλά πώς το ξέρει η καθαρίστρια;"
-"Έλα μωρέ. Είναι φίλη με τη δική τους καθαρίστρια..."
-"Μα, το πιστεύεις ότι χωρίζουν; Προχθές τρώγαμε στο σπίτι τους και λέγαμε να πάμε μαζί διακοπές μια εβδομάδα..."
-"..."
-"Για Κανάρια, λέμε. Μήπως θέλετε να πάμε μαζί;"





-"Αυτό το χρώμα δεν μου αρέσει πολύ. να το ανοίξουμε λίγο... Που λες, την απατούσε..."
-"Α, ναι; με ποιά;"
-"Με μια από τη δουλειά του..."
-"Και τον χώρισε, ε;"
-"Όχι καλέ. Γιατί να τον χωρίσει; Αυτός τη χώρισε..."
-"..."
-"Ερωτεύθηκε, λέει. Σιγά τ' αυγά... Όποτε ερωτευόμαστε, δηλαδή, θα χωρίζουμε κιόλας; Θα την πληρώσει τώρα χρυσή, για να μάθει..."



-"Και τα παιδιά;"
-"Τι τα παιδιά;"
-"Ποιός θα τα πάρει τα παιδιά;"
-"Φυσικά αυτή. Ξέρεις πόσο κάνει κάθε παιδί στο δικαστήριο; Ούτε αυτό το χρώμα μου αρέσει. Πιο ξανθό το θέλω."
-"Θα ξαναπαντρευτεί;"
-"Θα του κάνει τη ζωή τόσο δύσκολη, που θα μετανοιώσει την ώρα και τη στιγμή. Εσύ γιατί δεν κάνεις τα μαλιά σου ξανθά;"



-"Έλα, εγώ είμαι..."
-"Συμβαίνει κάτι;"
-"Όχι, γιατί, πρέπει να συμβαίνει κάτι για να σε πάρω;"
-"Ωχ, μωρέ ..., όρεξη έχεις; Λέγε, έχω δουλειά..."
-"Οι ... χωρίζουν..."
-"Το ξέρω. Μου το είπε ο ..."
-"Δεν μου είπες τίποτα..."
-"Το ξέχασα ρε παιδί μου. Τι θες τώρα;"



-"Θα αργήσεις;"
-"Πλάκα μου κάνεις πρωί πρωί; Που να ξέρω από τώρα;"
-"Δεν είναι πρωί. Μεσημέριασε..."
-"Δουλεύω ξέρεις. Δεν τα ξύνω όλη μέρα. Δεν έχεις τίποτα να κάνεις και με πήρες να τσακωθούμε;"
-"Θα αργήσεις;"
-"Λοιπόν, κλείνω. Τα λέμε μετά. Γειά..."



-"Ο καιρός αύριο θα είναι αίθριος, με αραιές νεφώσεις, κυρίως στα δυτικά, που σταδιακά θα πυκνώσουν και ενδέχεται να σημειωθούν τοπικές βροχές, μικρής όμως διάρκειας. Η θερμοκρασία θα διατηρηθεί σε υψηλά για την εποχή επίπεδα, που σε συνδυασμό με την αυξημένη υγρασία... Και τώρα η συνέχεια της κοινωνικής σειράς... Το βράδυ μη χάσετε την ταινία..."





-"Λοιπόν, τι λες για τις διακοπές; Μίλησες με τον ...; Τι λέει;"
-"Δεν μιλήσαμε. Είχε δουλειά..."
-"Καλά, πες του το το βράδυ και πάρε με. Είναι καλός ο κηπουρός;"
-"Καλός είναι..."
-"Να μου δώσεις το τηλέφωνό του. Βέβαια ο δικός μας κήπος είναι πιο μικρός από τον δικό σας, αλλά δεν μπορώ να βρω κάποιον της προκοπής να μου τον φτιάξει."
-"..."
-"Είσαι πολύ τυχερή που παντρεύτηκες τον ... Ο ... μου έλεγε πόσο καλά τα πάει ο άντρας σου με την εταιρεία του... Όχι ότι κι εγώ έχω παράπονο, βέβαια. Κανάρια είπα, Κανάρια θα πάμε..."



-"Καθίστε να φάτε. Εγώ θα περιμένω τον πατέρα σας..."
-"Εγώ δεν πεινάω..."
-"Θα φας. Δεν θα μου γίνεις 40 κιλά, σαν τις φίλες σου..."
-"Οι φίλες μου είναι μια χαρά. Εσύ είσαι υστερική και δεν καταλαβαίνεις..."
-"Μη μου μιλάς εμένα έτσι..."
-"Παράτα με ρε μαμά. Κάτσε να περιμένεις τον μπαμπά με τις ώρες και μετά να έχεις τα νεύρα σου...Ώχου πιά..."







-"Ήλθες επιτέλους;"
-"Το "επιτέλους" δεν το κατάλαβα..."
-"Άργησες, λέω..."
-"Και λοιπόν; Στη δουλειά ήμουνα..."
-"Μέχρι τέτοια ώρα;"
-"Και πάλι καλά να λες. Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις τώρα..."
-"Έλεγα ρε παιδί μου... Να ερχόσουνα πιο νωρίς, να φάμε, να μιλήσουμε... "
-"Δεν μπορώ να σε καταλάβω ρε ... Τι σου λείπει ρε πουλάκι μου; Όλα τα έχεις στο πιάτο και παραπονιέσαι από πάνω... Τι να πώ πια... Πάω για ύπνο. Είμαι πτώμα..."
-"Καληνύχτα".
-"Καληνύχτα".

15 Ιουνίου 2007

Μερικες παρατηρησεις για τα μπλογκ, παρτ ουαν. *Διοτι ειμαι βεβαιη οτι καποια στιγμη θα εχω κι αλλα να πω)

* Η ανωνυμία:
Υπάρχουν μερικοί λόγοι για να θέλει να πει κανείς την άποψή του χωρίς να δηλώσει την πραγματική του ταυτότητα. Μπορεί να θέλει να συκοφαντήσει. Πιστεύω όμως ότι αυτό είναι λάθος, διότι δεν υπάρχει καλύτερη και πιο επιτυχημένη συκοφαντία από αυτήν που γίνεται ενυπογράφως. Το ανυπόγραφο όλοι το αντιμετωπίζουν με δυσπιστία, το ενυπόγραφο όμως οι περισσότεροι το πιστεύουν.
Μπορεί να μην είναι εξοικειωμένος με την ενυπόγραφη κατάθεση των σκέψεών του. Στην πραγματικότητα οι μόνοι άνθρωποι οι οποίοι είναι εξοικειωμένοι με την δημόσια έκθεση των σκέψεών τους είναι οι δημοσιογράφοι, οι συγγραφείς, οι πολιτικοί, οι καλλιτέχνες και ο Αλέξης Κούγιας.
Μερικοί από αυτούς παραείναι εξοικειωμένοι...
Μπορεί να φοβάται την κριτική. Από τους φιλους του, τους γνωστούς του, το οικογενειακό του περιβάλλον ή τον κάθε τυχαίο που πιστεύει ότι δικαιούται να ασκεί κριτική, από 10.000.000 Έλληνες δηλαδή.
Μπορεί να θέλει να πει "άντε γαμήσου", αλλά να μην είναι "της αισθητικής του".

* Η ψηφοθηρία:
Υπάρχουν ορισμένοι που θεωρούν εαυτούς "μπλογκοπατέρες" και χρησιμοποιούν τα μπλογκ για να συγκεντρώσουν πάνω τους και γύρω τους άλλους μπλόγκερ και το γενικότερο ενδιαφέρον.
Λογικό και επόμενο. Όλα τα δεινά σε αυτή τη γη ξεκίνησαν από μια καλή ιδέα άλλωστε...

* Η αμετροέπεια
Παρατηρώ με λύπη ότι κάποιοι μπλόκερ δεν επιτρέπουν την ανάρτηση σχολίων στα μπλογκ τους. Το κάνουν, ας πούμε, ο Πιτσιρίκος και ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος. Η μόνη ερμηνεία που μπορώ να δώσω είναι ή ότι θέλουν να αποφύγουν τα σχόλια των εκατομμυρίων θαυμαστών τους, ή ότι θεωρούν εαυτούς τόσο σημαντικούς και διάσημους που ενώ κόσμος πεθαίνει να μάθει την άποψή τους για τα πράγματα, οι ίδιοι έχουν την άποψη του κόσμου χεσμένη. Κι εγώ τη δική τους λοιπόν.

* "Θα γίνω διάσημος;"
Όχι. Πρώτον διότι δεν γίνεσαι διάσημος με το να σε διαβάζουν δυό, τρεις, άντε χίλιοι δέκα τρεις. Δεύτερον διότι διάσημοι μπλόγκερ είναι μόνο οι Αμερικάνοι μπλόγκερ, διότι και όλοι οι Έλληνες να σε διάβαζαν (λέμε τώρα) και πάλι δεν θα ήσουν διάσημος, απλά "γνωστός σε μια μικρή χώρα της ανατολικής Μεσογείου, όπου οι άνθρωποι μιλούν μια ακαταλαβίστικη γλώσσα και γράφουν με κάτι κουλούς χαρακτήρες που "χτυπάνε" στο κομπιούτερ μου" (ελεύθερη μετάφραση από οποιαδήποτε άλλη γλώσσα του κόσμου).
Τρίτον, αν θέλεις να γίνεις διάσημος, ιδου η Ρόδος, ιδού και ο πραγματικός κόσμος...

* "Θα γίνω πλούσιος;"
Σε αισθήματα, φίλους και εμπειρίες...

* "Μήπως γράφω μαλακείες;"
Συχνά ναί. Αλλά τι σε κόφτει; Πρώτον, κανείς δεν ξέρει ποιός είσαι. Δεύτερον, γι αυτό δεν το άνοιξες το ρημάδι το μπλογκ; τρίτον, τη μαλακία πολλοί αγάπησαν, το μαλάκα κανείς...

* "Τα μπλογκ θα αντικαταστήσουν τις εφημερίδες και τα περιοδικά;"
Όχι. Όχι σε τούτη τη ζωή τουλάχιστον. Πρώτον, διότι είναι δωρεάν. Το οποίο σημαίνει ότι ο αναγνωστης δεν χρειάζεται να δώσει τίποτα για να το επιλέξει. οπότε, γιατί να μην μπει να το διαβάσει; Είναι σαν τις Free Press εφημερίδες. Μπορεί να είναι θαυμάσιες (και ενίοτε είναι) όμως δεν μπορούν να διεκδικήσουν αναγνωσιμότητα. το τσάμπα όλοι το παίρνουν. Δεύτερον, αν δει κανείς το ποσοστό των ανθρώπων γενικότερα και των Ελλήνων ειδικότερα, που είναι τακτικοί χρήστες του ίντερνετ, θα ανατριχιάσει. Πολικά μεγέθη... Τρίτον, διότι πονάνε τα μάτια. Μπορείς να διαβάσεις ολόκληρο βιβλίο ή εφημερίδα έστω, στην οθόνη του υπολογιστή; Πλάκα μου κάνεις;

* "Τι είναι τελικά τα μπλογκ;"
Μην είναι οι κάμποι, μην είναι τα βουνα; Πιο πολύ τον συζητάμε το μουσακά παρά τον τρώμε. Ψυχραιμία παιδιά, ειδικά εσείς των εφημερίδων... Αφήστε το να ψηθεί το πράγμα πρώτα και θα δούμε τι θα μας βγει.

Καλό Σ/Κ. Πάμε εκδρομούλα, για να έχουμε από Δευτέρα να λέμε...

11 Ιουνίου 2007

Ο ηλιος του Μεσονυκτιου

Το Σαββατοκύριακο (που ήταν κάπως λόνγκ, αφού η Πέμπτη ήταν αργία) μας κάλεσαν κάποιοι φίλοι στην θάλασσα.
Στο δρόμο σταματήσαμε φυσικά για να πάρουμε φράουλες, που είναι η εποχή τους και τελούν εν αφθονία...





Επίσης σταματήσαμε στο Τόρουν, που είναι μια υπέροχη, μικρή, παλιά πόλη και ήπιαμε καφεδάκι...









Φτάσαμε κάπως αργά, αλλά -όπως μπορείτε να διαπιστώσετε- άξιζε τον κόπο...







Όχι, δεν είναι καρτ-ποστάλ. Έχω πειστήρια...







Ούτε αυτό είναι καρτ-ποστάλ. Ειναι οι ακτές της Βαλτικής θάλασσας, με το μεγαλύτερο μήκος και πλάτος παραλ'ίας που έχω δει ποτέ μου, αλλά και την πιο ψιλή άμμο που -πιστεύω- υπάρχει.







Και τα πιο πολλά παιδάκια...



Μπάι δε γουέι, να σας συστήσω τον άντρα μου:
Ο Ίγκορ...



Πολύ -και καλό- φαγητό, πολύ ποτό, φανταστική παρέα και τρομερή φύση.





Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να είναι χάπι;



Και βέβαια, εδώ στα βόρεια, τώρα το καλοκαίρι δεν νυχτώνει ποτέ.
Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε τις 11:30 το βράδυ.
Its a kind of magic.............................................................