25 Ιουνίου 2007

Polonnaise...

















































Η δεύτερη πιο δημοφιλής ερώτηση στο F.A.Q. "Πολωνία" αφορά στις Πολωνίδες, για τις οποίες και θα μιλήσουμε σήμερα. Κατά ένα περίεργο τρόπο, κι εδώ -όπως και στο θέμα της γλώσσας, το οποίο αναλύσαμε σε προηγούμενο μάθημα- η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που συναντώ έχουν παγιωμένη άποψη για το ζήτημα:
"...άρες οι Πολωνίδες, έ;
" Το "...αρες" δεν το χρησιμοποιώ διότι ντρέπομαι να γράψω "μουνάρες", αλλά διότι πράγματι ποικίλει. Ξεκινά από "κουκλάρες", ας πούμε, και τελειώνει στο "μουνάρες", περνώντας από το "γυναικάρες", "γκομενάρες" κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση πάντως μιλάμε για άρες, χωρίς τις μάρες και τις κουκουνάρες απαραιτήτως.
Για κάποιον ανεξήγητο και μεταφυσικό λόγο, οι Έλληνες πιστεύουν ακράδαντα ότι βορείως της Βαλτικής και ανατολικώς του Όντερ υπάρχουν πολλά, μεγάλα εργοστάσια τα οποία παράγουν ασταμάτητα άρες. Όπως, ας πούμε, οι Γερμανοί παράγουν Μπε Εμ Βε, οι Ιταλοί Αρμάνι και οι Σαουδάραβες πετρέλαιο, έτσι οι ανατολικοί παράγουν άρες. Όπως και οι Σκανδιναυοί άλλωστε, τα εργοστάσια των οποίων όμως παράγουν και Σάαμπ (για να ρίχνεις την άρα), αλλά και Νόκια (για να την παίρνεις τηλέφωνο), καθώς και Λέγκο (για να παίζουν τα παιδιά που θα κάνεις μαζί της).
Αυτό συμβαινει διότι οι Σκανδιναυοί είναι προχωρημένοι άνθρωποι και γνωρίζουν από μάρκετινγκ.
Ας επανέλθουμε όμως.
Είναι οι Πολωνίδες άρες;
Αν πρέπει να δώσω μια συνοπτική απάντηση, θα πω ότι γενικώς ναι, είναι άρες, όταν είναι μικρές.
Ίτσες δηλαδή.
Και φυσικά αυτό συμβαίνει λόγω γονιδίου, το οποίο βοηθάει πολύ και το οποίο "ζωγραφίζει" ψηλές, αδύνατες, ξανθές και όμορφες γυναίκες.
Στην πορεία όμως τα πράγματα χαλάνε κάπως, αφού μεγαλώνοντας οι γυναίκες εδώ είναι συνήθως πολύ φτιαγμένες, πολύ κουρασμένες, πολύ αγριεμένες ή απλώς πολύ παντρεμένες, ή πολύ χωρισμένες.
Οι Πολωνοί παντρεύονται πολύ νωρίς, κάνουν παιδιά πολύ νωρίς και χωρίζουν νωρίς, αλλά σε πολλές περιπτώσεις όχι αρκετά νωρίς. Όχι αρκετά νωρίς για τη γυναίκα τουλάχιστον...
Επίσης ισχύει σε μεγάλο βαθμό το "η καλή νοικοκυρά ειναι δούλα και κυρά", με πολύ μικρό ποσοστό εργαζόμενων γυναικών, ή μάλλον για να το πω ακριβώς όπως είναι, πολύ μικρό ποσοστό γυναικών που κάνουν καριέρα. Μια γυναίκα, λοιπόν, η οποία δεν έχει άλλο κίνητρο στη ζωή της, εκτός από το να μεγαλώσει τα παιδιά που έκανε στα 16 της, επειδή η Καθολική Εκκλησία απαγορεύει τη συμβίωση, δεν είναι πολύ εύκολο να διατηρηθεί όμορφη για καιρό.
Ένα άλλο θέμα είναι ότι οι γυναίκες στη συγκεκριμένη χώρα -και όχι μόνο- υποφέρουν από το σύνδρομο του "φοράω μόνο μαύρο, γκρι και καφέ"- που άφησαν πίσω τους 50 χρόνια σοσιαλισμού. Ο οποίος σοσιαλισμός ήθελε όλους τους ανθρώπους ίδιους, τιμωρούσε την φαντασία και την διαφορετικότητα και καταπίεζε οποιουδήποτε ειδους μοδάτη αντίληψη στο ντύσιμο και την εμφάνιση. Έτσι, ακόμα και σήμερα, λάχιστες είναι οι γυναίκες που τολμουν μια "μοδάτη" εμφάνιση και ακομα και τα νεαρά κορίτσια στην πλειοψηφία τους είναι ντυμένα σαν να έχουν βγει βόλτα με το οικοτροφείο.
Όταν ρώτησα μια Πολωνίδα γιατί φοράει μόνο σκούρα χρώματα, μου απάντησε ότι το μαύρο χρώμα τραβάει τον ήλιο (τον ποιόν;) και έτσι σε κρατάει πιο ζεστό το χειμώνα.
Τρομερό! Δηλαδή από τους μείον 20 που είναι συνήθως η θερμοκρασία το χειμώνα, ανεβαίνει στους μείον 19 και τρία τέταρτα επειδή φοράς μαύρο που ΘΑ τραβούσε τις ακτίνες του ήλιου ΑΝ υπήρχε ήλιος κατ' αρχήν...
Μετά από αυτή την απάντηση απέφυγα να την ρωτήσω γιατί όλα της τα ρούχα μοιάζουν σαν να είναι ραμμένα με το ίδιο πατρόν από την Μπούρντα του 1975...
Όλα τα παραπάνω βέβαια ισχύουν για τις καθημερινές γυναίκες, αυτές που συναντάς στο δρόμο στις 11 το πρωί, ας πούμε, να πηγαίνουν για ψώνια, βόλτα, ή στη δουλειά τους. Αυτές που βλέπετε στις φωτογραφίες.
Διότι υπάρχουν και οι άλλες... Τα κομάντα, που είπε κι ένας φίλος, όταν εισέβαλλαν δύο το πρωί στο κλαμπ. Αυτές βέβαια δεν θα τις δεις ποτέ στις 11 το πρωί στο δρόμο, διότι δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να σηκωθούν από το κρεββάτι στις 11 το πρωί. Εκτός αν τους το ζητήσει αυτός που πληρώνει τα Φερέ, τα Ερμές και τα Καβάλι. Το οποίο και πάλι είναι δύσκολο, διότι αυτός στις 11 το πρωί είναι στο γραφείο του και μιλάει στο τηλέφωνο με τη γυναίκα του...
Αυτή η κατηγορία γυναικών είναι τόσο όμορφες που πραγματικά σου κόβουν την ανάσα. Είναι όμορφες και αποφασισμένες. Είναι επαγγελματίες. Δεν έχει σημασία σε ποιά κατηγοιρία... Σύζυγοι, ερωμένες, πόρνες... Πάντως επαγγελματίες. Έχουν πλήρη επίγνωση της ομορφιάς τους και την χρησιμοποιούν ανάλογα. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις εδώ πραγματικά όμορφη γυναίκα που να κάτσει να ασχοληθεί με τους κοινούς θνητούς. Αυτό το είδος απλά δεν υπάρχει. Εκτος αν πας στην επαρχία, σε καμία πόλη που δεν έχει φτάσει ακόμα η τηλεόραση για να τις κάνει να θέλουν να φύγουν, ή ο σιδηρόδρομος για να μπορέσουν να το κάνουν...
Τι να σας πω λοιπόν; Είναι άρες οι Πολωνίδες; Νομίζω ότι είναι ωραίες γυναίκες, αλλά για να σας πω την αλήθεια μου, μάλλον εσείς στην Ελλάδα ξέρετε καλύτερα, αφού οι ωραιότερες νομίζω ότι έχουν έλθει εκεί...

Υ.Γ.
Το www.dedoussi.blogspot.com ως γνήσιο κοπρόσκυλο που είναι, βαρέθηκε και πάει Ελλαδίτσα για λίγες μέρες. Επιστροφή την άλλη Τρίτη.
πολλά φιλιά.