29 Απριλίου 2007

Επι της ουσιας

Πριν από δύο ημέρες μιλούσα με έναν φίλο στο τηλέφωνο. Είναι Νεοδημοκράτης. ΠΙάσαμε τα πολιτικά. Δεν θυμάμαι πώς ήλθε το θέμα και δεν έχει κι σημασία. "Ξέρεις βέβαια ότι εδώ ο Προεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός είναι δίδυμα αδέλφια", του είπα.
-Άσε ρε...
-Μα το Θεό. Φτθστοί. Τόσο δίδυμοι που στις ειδήσεις τους βάζουν "σούπερ¨, υπότιτλο, για να καταλάβει ο κόσμος ποιός είναι από τους δύο.
Ο φίλος μου δεν με πίστευε. Νόμιζε ότι του κάνω πλάκα και δικαίως νομίζω.
Το ίδιο βράδυ έκατσα και έγραψα ένα ποστ για τους δίδυμους αδελφούς και το καταχάρηκα. Φαντάστηκα ότι το ίδιο θα το χαρεί και όποιος τύχει να το διαβάσει. Δεν είχε τύχη όμως. Μόλις το ανεβασα, πήγα στο μπλογκ του Μάνου Αντώναρου και διάβασα τα καθέκαστα, δηλαδή τα σχόλια του Urfurslaag, την απάντηση του Μάνου, τα σχόλια του Urfurslaag στο δικό του μπλογκ και ούτω καθ΄εξής.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να επιστρέψω στο δικό μου μπλογκ και να κατεβάσω το ποστ για τους αδελφούς, ενστικτωδώς φοβούμενη ότι οποιοσδήποτε θα έκανε τον ευνόητο συνειρμό. Μόλις το έκανα συνειδητοποίησα ότι αυτολογοκρίνομαι και θύμωσα πολύ.
Μετά πήγα και έφαγα σούσι με τον άντρα μου, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με όλα αυτά και πολύ καλά κάνει.
Εκεί, επάνω από τα ωμά φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες σκέφτηκα λίγο το θέμα και κατέληξα σε κάποια πράγματα.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Ο Μάνος Αντώναρος είναι φίλος μου.
Ή μάλλον, για να ακριβολογώ, εγώ είμαι φίλη του. Το αν εκείνος είναι φίλος μου ή όχι, το ξέρει μόνο ο ίδιος.
Ειπλέον, έχω, εδώ και κάμποσο καιρό, μπει σε μια φάση της ζωής μου κατά την οποία οι φιλίες αφ' ενός έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα, αφ ετέρου σημαίνουν πολλά.
Δεν αισθάνομαι ότι ο Μάνος Αντώναρος χρειάζεται την υπεράσπιση κανενός και δεν σκοπεύω να τον υπερασπιστώ άλλωστε. Αισθάνομαι όμως ότι, παρ' ότι είναι σαφές ότι στο δικό μου μπλογκ δεν είχα καμία απολύτως διάθεση να μπλέξω με αντιπαλότητες και γενικώς μπλογκοίντριγκες, κάποια πράγματα αξίζουν τον κόπο να ξεφεύγεις για λίγο από το πρόγραμμά σου.

Δεν ξέρω ποιός είναι ο Urfurslaag και ούτε και με ενδιαφέρει. Σιγά μην κάτσω να ψάξω το ΙΡ του και διάφορα τέτοια ψυχοφθόρα και βαρετά. Πρέπει να του πω όμως ότι επί της αρχής του θέματος συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Ναι, κι εγώ αν δεν ήξερα πρόσωπα και πράγματα θα γινόμουν εξ ίσου έξαλλη με το γεγονός ότι ο αδελφός του κυβερνητικού εκπροσώπου διορίστηκε στην ΕΡΤ μετά από τις εκλογές με έναν, δεν θα έλεγα υπέρογγο, θα έλεγα όμως "σοβαρό" μισθό. Φυσικά και θα έπαιρνα ως δεδομένο ότι τον διόρισε ο αδελφός του και ότι ο ιδιος δεν αξίζει "μια", αλλιώς θα είχε διοριστεί χρόνια πριν και δεν θα δούλευε, ας πούμε, στην Espresso. Τις σκέψεις μου αυτές, σημειωτέον, τις έχω πει στον ίδιο τον Μάνο Αντώναρο και μάλιστα πολύ πρόσφατα.
Επίσης θα πρέπει να πω ότι με τον Μάνο Αντώναρο έχουμε διαφωνήσει πολλές φορές, τσακωθεί άλλες τόσες -και κάποιες φορές σοβαρά-, ενώ διαφωνώ μαζί του σε πάρα πολλά πράγματα, ανάμεσα στα οποία και ο τρόπος που μερικές φορές χειρίζεται το μπλογκ του.

Ωραία όλα αυτά. όμως, επειδή τυχαίνει να ΓΝΩΡΙΖΩ πρόσωπα και πράγματα, πρέπει να εξηγήσω σε όποιον διαβάσει το παρόν ότι τα θέματα δεν είναι τόσο απλά.
Πιθανολογώ ότι ελάχιστοι από εσάς που μπαίνετε κάθε μέρα στα μπλογκ έχετε την τύχη (και το εννοώ) να γνωρίζετε προσωπικά τον Μάνο Αντώναρο, ο οποιος ειναι ένας πολύ ταλαντούχος και χαρισματικος άνθρωπος, με πολλές ιδέες και πολύ προχωρημένη άποψη για τα πράγματα.
Είναι ένας πολύ ικανός δημοσιογράφος, με πολύ δυνατή "πένα" και -όταν θέλει- με πολύ σπουδαίες ικανότητες ακόμα και στα διοικητικά, πράγμα που ο ίδιος δεν πιστεύει καθόλου. Είναι επίσης ένας άνθρωπος με πολύ έντονα ελλατώματα, τα οποία καθιστούν πολύ δύσκολο το να μπορέσει να ξεδιπλώσει τα παραπάνω χαρίσματα σε ευρύ φάσμα χρόνου, καθώς ένα από τα βασικά του αυτά ελλατώματα είναι ότι βαριέται πολύ εύκολα όλους αυτούς που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν όχι μόνο τη δική του σκέψη αλλά και τις εξελίξεις γενικότερα.
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, δεν είναι ο στόχος μου να γράψω το βιογραφικό του Μάνου άλλωστε.
Αναρωτιέμαι όμως αν ο Urfurslaag και ο κάθε Urfurslaag γνωρίζουν έστω και στο ελάχιστο τι έχει προσφέρει ο Μάνος Αντώναρος στην ελληνική δημοσιογραφία, ώστε να "δικαιούται" τη θέση διευθυντικού στελέχους στην ΕΡΤ. Αν γνωρίζει σε πόσα άλλα Μέσα έχει υπάρξει Διευθυντής στο παρελθόν, σε πόσα έντυπα έχει γράψει, πόσα δικά του κόνσεπτ έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία -και χωρίς πάντα να του αποδίδονται το ανάλογα εύσημα, αλλά και από πόσες δυσκολίες έχει περάσει, όπως άλλωστε όλοι μας στο επάγγελμα.
Πριν από λίγο καιρό, αγαπητέ Urfurslaag γέννησα το δεύτερο παιδί μου. Το πρώτο ήλθε στον κόσμο πριν από σχεδόν δύο χρόνια. Θέλεις μήπως να σου πω τι τράβηξα και στις δύο περιπτώσεις, στα χέρια εργοδοτών που είτε δεν με πλήρωναν, είτε μου έκοβαν χρήματα, είτε με έδιωχναν στην ψύχρα; Θα στα πω μια μέρα, με διευθύνσεις και τηλέφωνα όμως και βέβαια με το όνομά μου από κάτω, όταν θα είμαι ορεξάτη και πάλι για να το κάνω.
Δεν σε ειδα ποτέ όμως να γράφεις για όλους αυτούς, που έβγαλαν εκατομμύρια στην πλάτη κάποιας Δεδούση και κάποιου Αντώναρου και τώρα σφυρίζουν αδιάφορα στις πισίνες τους στην Εκάλη ή στη Ραφήνα, ή στο Λαγονήσι...
Σε είδα να γράφεις για τον Αντωναρο, που στο κάτω κάτω της γραφης έχει βοηθήσει και δέκα παιδιά να μπουν ή να μείνουν στη δουλειά. Όσα γράφει για τον Πάτρα, ας πούμε, είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Και πολλά ακόμα που δεν έγραψε...
Είπαμε, επί της αρχής μαζί σου. Επί της ουσίας όμως, είσαι φάουλ αγαπητέ Urfurslaag.
Ή, τουλάχιστον, offside.

1 σχόλιο:

Anasazi είπε...

Έκατσα και διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον, αν και δεν είχα παρά επιδερμική σχέση με την υπόθεση. Μου άρεσε πολύ η τοποθέτησή σου, κυρίως στα επί της ουσίας. Όντας, κατά έναν μάλλον έμμεσο τρόπο συνάδελφος-δημοσιογράφος, έπιασα το νόημα και ας μην ήξερα τις λεπτομέρειες της υπόθεσης.