Αν μπορεις, πες το!

Πολλοί είναι εκείνοι που με ρωτούν εάν μιλάω Πολωνικά και μερικοί από αυτούς το παίρνουν μάλιστα και ως δεδομένο: "Φυσικά μιλάς Πολωνικά, έ;" Μιλάς, δε μιλάς; Πώς αμέ, μιλάω. Εκ γενετής. Επίσης εκ περιτροπής, εξ αγχιστείας και εξ αμάξης. Α, και εκ Τρίκκης, που λέει και ένας συνάδελφος μπλόγκερ.
Όλοι αυτοί που ρωτάνε βέβαια, και ακόμα χειρότερα όλοι αυτοί που υποθέτουν, δεν έχουν ιδέα για τι γλώσσα μιλάμε. Δηλαδή, στην καλύτερη περίπτωση ξέρουν πέντε πολωνικές λέξεις, οι οποίες είναι: Βαζέχα, Βάντσιχ, Λέγκια, Βοϊτίλα(ς) και Αλληλεγγύη. Εξ αυτών, λοιπόν, υποθέτουν ότι πρόκειται για μια σχετικά απλή γλώσσα και εν πάση περιπτώσει, αυτοί γιατί έρχονται εδώ και τα μαθαίνουν τα ελληνικά φαρσί, καλύτεροι είναι από εμάς; Ά, μα πιά!
Δεν ξέρω, τι να σας πώ... Πιθανώς να είναι και καλύτεροι, διότι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Αυτοί ερχονται εδώ και τα μαθαίνουν τα ελληνικά φαρσί και πολύ γρήγορα μάλιστα. Και, προσέξτε τώρα. Δεν μιλάμε για πυρηνικούς επιστήμονες (μόνο). Μιλάμε για την κυρία που σου καθαρίζει το σπίτι, για την άλλη κυρία που σου κρατάει τα παιδιά, για τον κύριο που σου χτίζει το παράνομο στην ταράτσα, αλλά ακόμα και για τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι -ως γνωστόν- δεν είχαν ποτέ την καλύτερη σχέση με τα γράμματα, διότι αν την είχαν θα ήταν στο σχολείο και όχι στις αλάνες να κλωτσάνε το τόπι.
Ο άντρας μου, που δεν ανήκει στις παραπάνω κατηγορίες και είναι του Πανεπιστημίου, ας πούμε, τρία χρόνια έμεινε στην Ελλάδα και -χωρίς μαθήματα- τώρα είμαστε στη διαφορά μεταξύ του εκπορνεύω και του εκπορεύω. Μερικές φορές μάλιστα με ρωτάει πράγματα που ακόμα κι εγώ βρίσκω σχετικά δύσκολο να εξηγήσω. Για να είμαι ειλικρινής, ο μόνος Πολωνός που ξέρω ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ του να μιλήσει ελληνικά είναι ο Γιάτσεκ Γκμοχ, όμως με διαβεβαιώνουν ότι και στα πολωνικά δεν τα πάει πολύ καλύτερα...
Κάπως έτσι σκεφτόμουν κι εγώ όταν ξεκινησε η σχέση μου με την πολύ ενδιαφέρουσα (υποθέτω) αυτή γλώσσα και πίστευα ότι ήταν θέμα λίγου χρόνου μέχρι να την δαμάσω.
ΧΑ!
Και πάλι ΧΑ!

Για την ακριβεια
ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ

Τον 19ο αιώνα, κατά τη διάρκεια του οποίου η Πολωνία δεν υφίστατο, καθώς την είχαν -εξαιρετικά δημοκρατικά- μοιράσει μεταξύ τους η Αυστρία, η Γερμανία καο η Ρωσια, πολλοί Πολωνοί αντιφρονούντες είχαν βρει καταφύγιο στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Στο Λονδίνο, ο Κάρολος Ντίκενς έκανε παρέα με κάποιους από αυτούς. Μια ημέρα ο υπηρέτης του χτύπησε την πόρτα του γραφείου του και του είπε: "Κύριε, σας ζητά ένας Πολωνός κύριος του οποίου το επίθετο αποτελείται από μερικά σύμφωνα, αλλά κανένα φωνήεν..."
Ο δυστυχής υπηρέτης δεν είχε και πολύ άδικο. Το πρόβλημα δε είναι ότι από τα "μερικά" αυτά σύμφωνα, το 80% είναι βέβαιον ότι είναι σ, ζ, τσ και ένα εκατομμύριο πιθανές εκδοχές τους.
Πραγματικά δεν φανταζόμυν ποτέ ότι υπάρχουν τόσο πολλοί τρόποι να συρρίσεις...
Δίπλα στο σπίτι μου υπάρχει μια περιοχή που μου φέρνει στο νου τον συγκεκριμένο υπηρέτη, κάθε φορά που διαβάζω την σχετική ταμπέλα.
JAZGARZEWSZCZYCZNA
Απλό είναι. Δεν είναι; Μιλάς πολωνικά, δεν μιλάς;
Μιλάω και φτύνω και τα κουκούτσια...
Να σημειώσω, δε, ότι στην παραπάνω λέξη, όλα τα σ, ζ και τα λοιπά, προφέρονται και μάλιστα το καθένα με διαφορετικό τρόπο. Έχουμε "σ" παχύ, πιο παχύ, αδύνατο, σε δίαιτα, ή ανορεξικό. Έχουμε "ζ" που σφυρίζει σα τρένο, σαν τσαγιέρα, σαν τον Βασάρα ή σαν τον Καζναφέρη... Ενίοτε, όλα μαζί σε μια λέξη.
Και βέβαια θα ήταν απλό αν τελείωνε εκεί.
Εκείνοι που ανέφερα πιο πάνω, που νομιζουν ότι ξέρουν πέντε πολωνικές λέξεις να το ξεχάσουν.
Σ' αυτή τη γλώσσα τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις:
Ο Βοϊτίλα(ς), λοιπόν, είναι Βοϊτί-ου-α. Όπου το -ου- είναι το γράμμα ł, το οποίο εμείς διαβάζουμε σαν λ, όμως αυτό δεν είναι. Ούτε ου είναι ακριβώς. Είναι κάτι ανάμεσα σε λ και ου. Με τον ίδιο τρόπο ο Βαλέσα δεν είναι Βαλέσα αλλά Βαουένσα (διότι ξέχασα να σας πω ότι το e όταν έχει υπογεγραμμένη είναι -εν- όπου το ν δεν είναι ακριβώς ν αλλά κάτι κοντινό που προφέρεται με το στόμα κλειστό στις 70 μοιρες.
Και πάει λέγοντας.
Ο Βαζέχα ο καημένος είναι κάτι σε Βαρσζίχα, με το ζ παχύ σαν καλοκαιρινή ζέστη με υγρασία και το ρ ελαφρύ σαν κελάιδισμα πουλιού το Φθινόπωρο.
Η Βίσλα Κρακοβίας είναι φυσικά Βίσουα και το μόνο που είναι όπως το ξέρετε είναι το Άουσβιτς, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι πολωνικό, αλλά γερμανικό.

Το χειρότερο μέσα σε όλα αυτά δεν σας το είπα:
ΠΡΕΠΕΙ να μάθω πολωνικά, διότι ο γιός μου έχει αρχίσει ήδη και τα μιλάει. Και όταν δεν τον καταλαβαίνω, με κοιτάει σαν να είμαι χαζή.

Το σκατό...

Die Familienrepublik (Μπολεκ & Λολεκ)

(Σας το είχα υποσχεθεί)
Οι δύο κύριοι στη φωτογραφία είναι ο Λεχ και ο Γιάροσλαβ Κατσίνσκι. Μην ρωτάτε ποιός είναι ποιός ακριβώς, αφού είναι προφανές ότι είναι δίδυμοι και μάλιστα από αυτούς που μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό.
Όλα αυτά δεν θα είχαν ενδεχομένως καμία απολύτως σημασία αν ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ της φωτογραφίας δεν ήταν αντίστοιχα Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Πολωνίας.
Δεν είναι αστείο, ή, εν πάσει περιπτώση, όπως το πάρει κανείς... Οι Πολωνοί, ας πούμε, που το πήραν κάπως για αστείο δεν είναι βέβαιο ότι γελάνε ακόμα...
Το σύστημα εδώ είναι κάπως διαφορετικό από το δικό μας. Ανάποδο για την ακρίβεια. Ο κόσμος ψηφίζει και εκλέγει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία είναι μια θέση ΜΕ αρμοδιότητες. Πολλές και διάφορες αρμοδιότητες, μεταξύ των οποίων και ο διορισμός του Πρωθυπουργού, εκ των μελών του κόμματος που κερδίζει τις εκλογές. Μετά αυτός ο διορισμένος Πρωθυπουργός πρέπει συνήθως να βρει κι άλλους δύο-τρεις για να κάνουν συνασπισμό, αφού το σύστημα είναι ιταλικού τύπου και κάπως έτσι κυβερνιέται αυτή η χώρα.
Ο Λεχ, λοιπόν, που είναι ο Πρόεδρος, διόρισε τον αδελφό του τον Γιάροσλαβ, που είναι Πρωθυπουργός, δίνοντας νέο νόημα και διάσταση στη λέξη οικογενειοκρατία. Θα μου πείτε, αυτοί φταινε, ή ο κόσμος που τους ψήφισε...
Τέλος πάντων, οι δίδυμοι αδελφοί Κατσίνσκι ήταν διάσημοι στην Πολωνία πολύ πριν την κυβερνήσουν στέρεο, αφού έκαναν καριέρα ως παιδιά-θαύματα στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας μάλιστα σε μια εξαιρετικά δημοφιλή ταινία, "Οι δύο που έκλεψαν το φεγγάρι".



Το αν είναι καλοί πολιτικοί ή όχι θα το αφήσω ασχολίαστο. Δεν είναι του παρόντος. Είναι σίγουρα ενδιαφέροντες τύποι. Ο Γιάροσλαβ μένει σε ένα μικρο διαμέρισμα σε μια σοσιαλιστικού τύπου γιγαντο-πολυκατοικία, με τη μαμά του(ς) και δύο γάτες και φοράει σπάνια γραβάτα. Ο δε Λεχ είναι, μεταξύ άλλων, φανατικός αντι-gay και όταν ήταν Πρόεδρος της Βαρσοβίας (κάτι σαν υπερ-Νομάρχης ΜΕ αρμοδιότητες) απαγόρευσε το gay parade, επειδή οι διοργανωτές δεν είχαν (λέει) όλα τα απαραίτητα έγγραφα...
Οι διδυμοι αδελφοί Κατσίνσκι ξεχωρίζουν από μια ελιά στο μάγουλο,, ενώ κάποτε ξεχώριζαν και από ένα μουστάκι που έφερε ο... ο ένας από τους δύο τέλος πάντων.


Το μουστάκι έφερε μαθαίνω ο Λεχ, γεγονός που όπως παρατηρείτε τον έκανε να μοιάζει με έναν άλλο διάσημο συνονόματό του τον Βαλέσα. Ο οποίος. παρεμπιπτώντως, τους μισεί και τους δύο βαθειά...
Οι κακές γλώσσες λένε ότι κάτι παραπάνω ξέρει... .

Άσκηση για το σπίτι:
Ποιός είναι ποιός;

Με απολυτη ειλικρινια:

Τιμή μου που η Σοφία μου ζήτησε να απαντήσω στις παρακάτω ερωτήσεις. Το έκανα με χαρά και, πιστεύω, με απόλυτη ειλικρίνια.

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Οι στιγμές που περνάω πολύ καλά.

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Ο γιός μου που φωνάζει ευκρινέστατα "μαμά", η μυρωδιά του καφέ που μου φέρνει στο κρεββάτι ο άντρας μου και το αίσθημα ότι χόρτασα ύπνο.

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Διαβάζοντας το βιβλίο του Κλάρκσον και με μια ατάκα της αδελφής μου, η οποία έχει χιούμορ-ξυράφι, πριν από λίγες ημέρες.

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Ο εγωισμός.

5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Ο εγωισμός.

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα δικά μου.

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τον Αντώνιο (της Κλεοπάτρας).

8. Ποιοί είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Ο George Smiley. o Rupert Campbell-Black. o Κριστόφ Βαζέχα και η Κατερίνα Δεδούση.

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Στη Βιέννη με αυτοκίνητο, στη Μήλο με καράβι, στο Λονδίνο με αεροπλάνο, για ψώνια με τα πόδια.

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
John Le Carre, Norman Davies, Henrik Sienkiewicz, Antony Beevor, Stephen King, J.R. Tolkien και η ανεπανάληπτη Jilly Cooper!

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Πώς λέγεται με μια λέξη το να είσαι έξυπνος, με χιούμορ, γοητευτικός, τρυφερός, ειλικρινής, σέξι, πλούσιος, επιτυχημένος, και να μ' αγαπάς; Ε... αυτό.

12. … και σε μια γυναίκα;
Την εξυπνάδα.

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο Δημήτρης Κοργιαλάς, ο Mark Knopfler και ο Van Morisson.

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
"Πότε θα κάνει ξαστεριά".

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Οι "Δοκιμές" του Γ. Σεφέρη.

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Το "Καγκεμούσα, η Σκιά του πολεμιστή" του Ακ. Κουροσάβα και όλες οι ταινίες του James Bond.

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Το Adobe Photoshop.

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το πράσινο του Παναθηναϊκού.

19. Ποιά θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Ότι δεν έχω τρελαθεί ακόμα.

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Ballantines με Coca Cola σε χαμηλό ποτήρι, με δύο πάγους, χειμώνα καλοκαίρι.

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που δεν είμαι, ως χαρακτήρας, πιο αδίστακτη.

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Τη free jazz, τα ρεβύθια, τον Ανδρέα Μικρούτσικο, τους ηθικολόγους και τους αγενείς.

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να είμαι ξαπλωμένη στην τελευταία αριστερά (όπως κοιτάς τη θάλασσα) ξαπλώστρα, στη δεύτερη σειρά, στις ξαπλώστρες που είναι μπροστά από το ΜΕΡΑ στον Περίβολο της Σαντορίνης, να πίνω καφέ φίλτρου, ζεστό, γλυκό, με γάλα, να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου και να κάνω σχόλια κοινωνικού χαρακτήρα...

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ο θάνατος.

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν με βολεύει και όταν δεν θέλω να αντιμετωπίσω τις συνέπειες του να πω την αλήθεια.

26. Ποιο είναι το μότο σας;
"Θα δείξει..."

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Θα επιθυμούσα να μην πεθάνω. Είναι στις options;

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Την εξάδα του λότο στο επόμενο πενταπλό τζακπότ. Και το τηλέφωνό του.

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Εσείς από όλα τα παραπάνω, τι καταλαβαίνετε;

Summertime blues

Κάνει ζέστη. Πολλή ζέστη. Απ' αυτή τη ζέστη που σε αποχαυνώνει εντελώς και σε κάνει να ιδρώνεις αδιάκοπα. Περνάω πολλές ώρες στον κήπο με τα παιδιά και νοιώθω σαν να έχει παραλύσει ο χρόνος. Σαν αυτά τα ελληνικά καλοκαιριάτικα μεσημέρια στην πόλη, που τραβούν και τραβούν και τραβούν για πάντα σχεδόν, μέχρι που είναι βράδυ ή είναι Φθινόπωρο, το ίδιο κάνει. Μόνο που εδώ η μέρα είναι πολύ μεγάλη, σκοτεινιάζει στις 10 και ξημερώνει στις 3, οπότε πρέπει να προλάβεις να κοιμηθείς εκεί ανάμεσα, αλλιώς πώς να κλείσεις μάτι;
Η κοντινότερη θάλασσα είναι 350 χιλιόμετρα από εδώ που βρίσκομαι και δεν έχω ξαναζήσει ποτέ σε μέρος χωρίς θάλασσα. Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει ηπειρωτικό κλίμα που μας έλεγαν και στο σχολείο, με βαρείς χειμώνες και ακόμα πιο βαριά καλοκαίρια. Σε ένα τέτοιο βαρύ καλοκαίρι επέστρεψα, ενω πριν από ένα μήνα έφυγα χειμώνα. Ξεκινήσαμε για τη θάλασσα, μας βρήκαν οι μέρες αλλού γι αλλού...
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το καλοκαίρι στις βόρειες χωρες έρχεται άγριο, σχεδόν εκδικητικό για τον σκληρό χειμώνα που προηγήθηκε. Ειναι κάπως σαν: Εσύ τα πήρες όλα για έξι μήνες, τώρα σειρά μου... Επίσης το καλοκαίρι στις βόρειες χώρες κάνει κάτι που σε μας εκ των πραγμάτων δεν γίνεται: Ξυπνάει τη ζωή, η οποία σε μας δεν κοιμάται ποτέ.
Βρήκα και το παιδί μου πιο μεγάλο που το είχα αφήσει για δύο εβδομάδες. Αυτή τη φορά δεν μου θύμωσε που τον άφησα, κι αυτό δε μ' άρεσε.
Κατά μία έννοια είμαι ακόμα "στη θάλασσα". Είμαι αλλού δηλαδή και σκέφτομαι ότι δεν θέλω ιδιαίτερα να επιστρέψω. Φταιει το καλοκαίρι που δεν τα πάει καλά με τις οθόνες.
Ευτυχώς που υπάρχει έστω κι αυτή η μικρή νύχτα για να σε τραβαει μέσα στο σπίτι.
Καλώς σας (ξανα) βρήκα.

Το κουβαδακι μου και σ' αλλη παραλια...

Πάμε στη θάλασσα. Θα σας δούμε σε λίγες μέρες...



Να είστε καλά παιδιά στο μεταξύ παρακαλώ.

Η γιορτη (ολων) των λουλουδιων

Μερικά κλισέ είναι πραγματικά υπέροχα...
Ίσως γι αυτό να έγιναν και κλισέ, άλλωστε.
Είναι υπέροχο, ας πούμε, να υποδέχεσαι τον Μάιο με λουλούδια.





Ιδιαίτερα καθώς το πιο ωραίο λουλούδι απ' όλα έγινε σήμερα δύο μηνών.



Χαριστε της μια ευχή...